Als je ergens mee bezig bent dan moet je je niet laten afleiden. Iedere verstoring haalt je uit je routine en vergroot de kans dat je iets vergeet. Dat geldt zeker op een zweefvliegveld, bijvoorbeeld bij het monteren van het vliegtuig of de dagelijkse inspectie. Ik heb geleerd dat je bij een verstoring tijdens de inspectie moet stoppen en weer van vooraf aan moet beginnen. Zoals altijd is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Afgelopen zomer was ik in Spanje op het platform de dagelijkse inspectie aan het doen. Het was gelukkig erg rustig op het platform zodat ik ongestoord kon werken. Halverweg de inspectie zie ik echter uit mijn ooghoek drie mannen in gele hesjes het platform op kuieren. Ik hoop dat ze niet mijn kant opkomen en zorg dat ik niets doe wat hun aandacht kan trekken. Na enige aarzeling komen de heren toch mijn kant op. Ik negeer ze en ga verder met de inspectie.
Ik heb net de rechtervleugel geïnspecteerd en moet alleen nog de voorkant van de romp. Op dit moment zijn de heren zo dicht genaderd dat zij mij aanspreken “Hola”. Ik reageer niet en ga stug door. Na nog twee pogingen met “Hola” wordt er overgeschakeld op het Engels. Ook dit geeft geen reactie van mij. Ik moet nu alleen de inspectie nog aftekenen. Gelukkig maar want op ieder moment kan een van de heren zich ontpoppen als doventolk.
Na het aftekenen begroet ik de heren vriendelijk. Hierop stellen de heren zich voor als inspecteurs van de Luchtvaartinspectie. Ze doen een inspectie van het veld en willen ook graag mij en het vliegtuig inspecteren. Ik probeer nog te ontkomen door aan te geven dat het vliegtuig Nederlands geregistreerd is maar dat wordt weggewuifd. Een van de heren pakt zijn map en trekt er een vers formulier uit. Er wordt begonnen met “Name? Address?” als makkelijke opwarmertjes. Daarna wil hij papieren zien, veel papieren. Ik laat mijn brevet en medical zien. Vervolgens gaan we verder met de vliegtuigpapieren. Er worden driftig zaken afgevinkt op het formulier.
Terwijl ik alle vragen beantwoord laat ik mij bijna afleiden door de andere twee heren waarvan de een ons vliegtuig gebruikt om de ander de basisprincipes van de besturing uit te leggen. “No safety equipment” doet mij weer concentreren op mijn taak. Het klinkt meer als een constatering dan een vraag dus beaam ik het maar. De chute met een verlopen levensduur lijkt mij niet het vermelden waard. Daarna gaan we over naar de vluchtvoorbereiding. Ik meld trots dat ik de notams bestudeerd heb. De vraag over luchtvaarkaarten is lastiger. De Spaanse ICAO-kaarten zijn niet echt geschikt voor het zweefvliegen dus die heb ik niet. Om aan te komen zetten met mijn zelf gemaakte kaarten is ook geen goede optie.
Mijn hoop is gevestigd op de vluchtcomputer. Ik zet hem aan en laat de inspecteur de schermen met alle luchtruimgegevens zien. Dat wordt gelukkig geaccepteerd met slechts de opmerking dat de gegevens tenminste iedere 28 dagen moeten worden bijgewerkt. Ik beloof beterschap. Hiermee is de inspectie afgerond. De inspecteur zet resoluut zijn handtekening op het formulier, klapt zijn map dicht en sluit af met een “Gracias”. Voor mij het teken om mij weer te richten op het perfectioneren van de kunst van het vriendelijk negeren. De heren vervolgen hun weg over het om verklaarbare redenen uitgestorven platform.
Ik hoop dat dit stukje u even een aangename afleiding heeft kunnen bieden tenminste als u niets aan het doen was.
Martijn Pluim