Ik kreeg van de week een mail van de commissaris PR waarin hij het probleem van de huidige tijd aanstipte. Ook de GSA zou niet ontsnapt zijn aan de invloed van social media en de terreur van de correctheid. Dit zette mij aan tot het mijmeren over mijn zonden.
“Bakje op circuit” was de kreet waarmee ik als verse DBO-er op mijn eerste zomerkamp over het veld werg gejaagd. De kreet was afkomstig van een figuur zittend op het enige krukje op de startplaats. De figuur wekte de indruk dat zijn studie zijn levenswerk was geworden. Hij had zijn territorium afgebakend met sigarettenpeuken. In zijn streven naar een perfecte startproductie was er geen plaats voor de honger en vermoeidheid van de meute. Het klinkt misschien niet als een vakantie maar we waren er ook om te vliegen.
In de huidige tijd zou het niet lang duren voordat iemand met zijn telefoon een video zou maken en online zou zetten. Een storm van verontwaardiging over het wangedrag zou losbarsten. Over het afbeulen van de jonge studentjes, het gebrek aan voeding en de slaapdeprivatie. Schandalig hoe de studentjes s‘avonds gedwongen werden om rondjes om het vuur te lopen en te vertellen over hun ervaringen terwijl de meute haarfijn al hun angsten en trauma’s ontleedde. De roep tot een onderzoek was niet te negeren.
Hoofdschuddend zou de witte jas van de Smaakpolitie door de kooktent lopen. Etenswaren op de grond. Bereide en onbereide producten door elkaar. Niets in de koelkast was gelabeld. “Maar het bier gaat iedere avond op” sputterde een studentje nog tegen. De aandacht van de witte jas werd echter opgeëist door een penetrante knoflookgeur die uit een pan in de hoek van de tent kwam. Met uitgestrekte arm probeerde hij om zijn thermometer in de bonenmassa in de pan te steken. “23,7” meldde hij tromfantelijk en zette weer een rood kruis op zijn lijst.
Bij het kampvuur zou een andere deskundige metingen verrichten naar de hoeveelheid fijnstof die vrijkwam bij het verbranden van autobanden. Zijn conclusies waren zorgwekkend. Dat het toegestaan werd dat mensen zonder mondkapje bij het vuur zaten was onverantwoord. Ook de vluchtwegen waren niet goed aangegeven. Over het feit dat in de directe omgeving van het kampvuur al het brandbare materiaal netjes was verwijderd was hij wel weer te spreken.
Ook de sanitaire voorzieningen zouden niet aan de aandacht ontsnappen. Volstrekt ontoereikend voor het aantal mensen. Maximaal 24 seconden warm water per persoon per dag werd er becijferd. Dat er geen gescheiden voorzieningen voor mannen en vrouwen waren kon natuurlijk ook niet. “Genderneutraal” probeerde iemand, die zichzelf kampleider noemde, nog tussen twee slokken door.
Ik ben blij dat ik nog een tijd heb meegemaakt waarbij ik rustig op zomerkamp kon zonder dat ik bang hoefde te zijn dat de hele wereld meekeek. Ongetwijfeld dat er zaken zijn gebeurd waaraan iemand aanstoot zou kunnen nemen maar hij die zonder zonden is bestelt het eerste rondje.
Martijn Pluim