Zweefvliegers zijn meestal pragmatisch ingesteld, maar men heeft toch gemeend dat zweefvliegers aan het begin van hun vliegcarriere enige theoretische kennis bijgebracht dient te worden. Het kennisniveau wordt zelfs getest voordat men in aanmerking komt voor het behalen van het zweefvliegbewijs. Gelukkig voor velen blijft het bij dit eenmalige testmoment.
Er zijn natuurlijk meerdere manieren om kennis te vergaren. Bij de GSA bleken algauw de beperkingen van zelfstudie. Je kunt jezelf veel leren, maar zelden de juiste dingen. Daarom werd er bij de GSA een theoriecursus opgezet. De docenten voor de cursus werden niet ver gezocht.
Ook mij viel de eer ten deel om gevraagd te worden voor het verzorgen van een deel van de theoriecursus. Weigeren was geen optie, dus lever ik inmiddels al vele jaren een bijdrage aan de vorming van nieuwe lichtingen zweefvliegers.
Ook lesgeven moet men leren, zo ondervond ik al snel. Het gezamenlijk doorlezen van het theorieboek bleek geen goede lesmethode. Wat volgde was een proces van jarenlang verfijnen van het lesprogramma. Onderwerpen werden toegevoegd, onderwerpen werden weggelaten en voornamelijk werden onderwerpen versimpeld, versimpeld en versimpeld. Zo is langzamerhand een in mijn ogen samenhangend verhaal ontstaan dat de cursisten een aardig beeld geeft van wat ze niet weten.
Nu zou je denken dat het ieder jaar afdraaien van hetzelfde verhaal saai gaat worden. Nu vind ik de onderwerpen aerodynamica en constructie nooit saai, maar afgezien daarvan is de groep cursisten ook ieder jaar anders. Wat de ene groep zo van mij aanneemt, meent de andere groep toch ter discussie te moeten stellen. Dan moet ik opeens mijn uiterste best doen om een verklaring te verzinnen die (in ieder geval voor een leek) plausibel lijkt.
Niet alleen de groep wisselt ieder jaar maar ook het aantal cursisten. Er zijn jaren geweest dat er wel 10 man aanwezig waren. Dit jaar bleef de teller steken op één. Dit nieuwe lid was niet eens verbaasd dat hij de enige cursist was. Nu begreep ik dat hij afgelopen jaar ook één van de weinige DBO-ers was geweest, dus vermoedelijk wist hij niet beter dan dat privé-les normaal was bij zweefvliegen.
Moet ik nu teleurgesteld zijn dat er maar één cursist was? Dat vind ik niet. Hij kon er niets aan doen dat hij alleen was. Bovendien, is een verhaal het pas waard om verteld te worden als er voldoende luisteraars zijn? Het verhaal dat ik verteld had was hetzelfde verhaal als de voorgaande jaren. Het lijkt mij niet dat het verhaal opeens minder goed was geworden omdat er minder luisteraars waren.
Binnenkort gaan we weer de Dies van de GSA vieren. Ik ben overtuigd dat dit een groots feest gaat worden zoals de traditie vereist. Mocht echter de GSA het weer laten afweten en mocht U allen onverhoopt verhinderd zijn, maakt u zich dan geen zorgen. Ook voor een lege zaal kun je een goed verhaal houden.
Martijn Pluim